Dat wensen we elkaar vaak en meestal bedoeld als het uitspreken van de hoop dat het de ander goed zal gaan. Vanuit de intentie vreugde en warmte te koesteren en met elkaar delen. Zo wensen wij u nu ook van harte ‘alle goeds’!
Maar…, u voelt al een zekere reserve. Die heeft te maken met alle oorlogen die nog steeds in onze wereld gevoerd worden en de schade en slachtoffers die zij maken. En die reserve is extra gevoelig bij wat er gebeurt in wat we ooit vanzelfsprekend ‘het heilige land’ noemden.
Natuurlijk veroordelen wij de vreselijke aanslag en daaropvolgende ontvoeringen die Hamas pleegde. Maar wij voelen minstens zoveel pijn bij het daaraan voorafgaande, steeds minder sluipende, en nog steeds voortdurende proces om de westelijke Jordaanoever bij het land Israël te voegen en de aanhoudende keiharde reacties van de Israëlische regering. Zowel in Gaza als in de rest van Palestina.
Wij zien de angst die de omstandigheden in Israël bij bewoners oproepen. Maar wij denken breder en denken vooral ook voortdurend aan de bewoners van alle plaatsen waar Jezus geweest is en nu nog steeds volgelingen heeft.
Palestijnse christenen houden ons voor dat Jezus de confrontatie aanging met degenen die hun macht misbruikten en dat God bedoelde dat ‘de tempel een huis van gebed voor alle volken’ zou zijn.
Jezus belichaamt voor hen de profetie van Jesaja dat alle naties naar Jeruzalem zouden stromen, dat volkeren van de wereld zwaarden tot ploegscharen zullen smeden en niet meer zouden leren wat oorlog is.
Wij blijven ons inzetten voor deze verzoenende visie. Voor volkeren in conflict waar ook ter wereld. En wij vinden dat wij er bij regeringen en religieuze leiders over de hele wereld op moeten blijven aandringen actief vrede, recht, gerechtigheid en rechtvaardigheid te bewerkstelligen.
Zonder te kiezen voor de ene of de andere partij.
Wie gelooft dat je met het goede het kwade kunt overwinnen, kan ook de geweldloze weg van Jezus blijven volgen.